از سوالاتی که برام پیش میاد اینکه در این اوضاع و شرایط اون هم مثل من چنین افکاری رو داره؟
موقع خواب بازم به من فکر میکنه؟
آهنگی که با هم گوش میدادیم رو هنوزم گوش میکنه؟
مسیر مورد علاقه رو هنوزم پیاده میره؟
تو اتوبوسا احساس غربت میکنه؟
تو جمع؛ بین دوستامون به افکار درونی متوجه رابطۀ خراب ما توجهی داره؟
یادگاری ها رو چی؟ انداخته دور؟
و و و و هزاران سوال!
(پی نوشت: فعلا بیماری باکلاسمون هم چند وقتیه شناسایی شده؛ فهمیدم چند سالیه سرکار بودم!)