قسمت سخت زندگی اونجاست که یه کار، یه چیز و حتی یه حرفی رو میخوای بزنی؛
همه هم از اون خبر دارن، از حالت ها و رفتارهات میفهمن که داره چه به سرت میاد؛
اما هیچ کس نمیاد بگه، چته؟
بعد که شروع به حرف زدن کردی، شروع نکنه به توجیح و تفسیر واین جور چیزا! البته که روش خوبی برا تسکین دادن نیست!
حرف بزنی و خالی بشی؛ بعد آخرش دستشو بزاره رو شونت و بگه من میفمم چه حالی داری!